Citroen BX
Citroën BX Produkowany był od 1982 do 1993 roku. Powstały dwie wersje nadwoziowe - nadwozie Berline to typowy pięciodrzwiowy hatchback, zaś Break - kombi. Do wyboru były trzy wersje wyposażenia:
-Classic oznaczany jako np. BX 14 E
-Tecnik oznaczany jako np. BX 14 RE lub RS
-GT oznaczany jako np. BX 14 TRS
Silniki: Instalowano w nich bardzo dużą gamę silników od 1,1 do 1,9 litra, o mocach od 75 KM do 147 KM, w tym kilka wysokoprężnych. Wersje benzynowe mają podobną konstrukcję - blok i głowica wykonane ze stopów lekkich, wał korbowy osadzony na pięciu łożyskach, wałek rozrządu napędzany paskiem zębatym (silniki 1.1 miały łańcuszek).
W wersji BX 16 TZI i 19 TZI instalowana była automatyczna skrzynia biegów. Można było zakupić też wersję z napędem na cztery koła: BX 19 GTi 4WD z silnikiem 1,9 o mocy 88kW, oraz BX 19 4WD z silnikiem 1,9 o mocy 80kW.
Zawieszenie przednie: niezależne typu McPherson, resorowane hydropneumatycznie Zawieszenie tylne: niezależne, resorowane hydropneumatycznie. Citroën BX wyposażony był w centralną instalację hydrauliczną w skład której wchodzi układ zawieszenia, układ hamulcowy i układ wspomagania kierownicy. Awaria jednego z podukładów powoduje unieruchomienie całego pojazdu. Ale nie ma się czego obawiać - taka awaria to duża rzadkość. Budowa centralnej instalacji hydraulicznej:
- zbiornik płynu LHM
- pięciotłokowa pompa wyokiego ciśnienia
- regulator i akumulator ciśnienia układu hydraulicznego
- zawór bezpieczeństwa ze wskaźnikiem ciśnienia
- cztery amortyzatory hydrauliczne
- korektory prześwitu osi przedniej i tylnej
Co daje takie zawieszenie? Stały prześwit obu osi niezależny od obciążenia samochodu, bardzo wysoki komfort jazdy, możliwość jazdy po bezdrożach, możliwość opuszczenia pojazdu aby załadować ciężkie przedmioty.
Nadwozie: Samonośne, bez ramy usztywniającej znanej z CX, pięciomiejscowe, pięciodrzwiowe, choć wygodnie podróżować mogą cztery osoby. Dla piątej nie ma nawet pasa biodrowego (niektóre wersje posiadały). BX jest pierwszym modelem którego nadwozie opracowane zostało poza macierzystą firmą. Szkice wykonano w firmie Bertone, Citroën dokonał opracowania już przy użyciu komputera.
Nadwozie wykonane jest z blachy stalowej ocynkowanej obustronie od 1986 roku, oraz z tworzyw sztucznych. Z tworzywa wykonana jest pokrywa silnika (od 1986 roku montowana jest juz klapa stalowa (za dopłatą), poprzeczna belka deski rozdzielczej, zderzaki (co obecnie nie jest nowoscia) zewnętrzne poszycie tylnych słupków dachu, oraz drzwi bagażnika. Masa własna nadwozia wynosiła tylko 241 kg.
W roku 1986 dokonano wielu modyfikacj - pokrywa silnika została zamieniona na metalową, choć niektóre wersje nadal miały montowaną plastikową, zmieniono nieco kształt zderzaków, powiększono przednie kierunkowskazy, zmieniono kolor lamp tylnych, przekonstruowano deskę rozdzielczą rezygnując z przełączników na rzecz dźwigni pod kierownicą, oraz bębnowego prędkościomierza na rzecz tradycyjnego - zegarowego. Cechą charakterystyczną jest wewnątrz jak zwykle jednoramienna kierownica, bardzo wygodne fotele z regulatorami umieszczonymi z przodu foteli, co uwalnia nas od grzebania w okolicy łączenia siedziska z oparciem w poszukiwaniu pokręteł. Widoczność z miejsca kierowcy jest doskonała - powierzchnia oszklona w tym modelu to 2,98 m2. Podwozie BX-a pokryte jest od spodu warstwą PCV co zabezpiecza je przed korozją. W modelu tym przewidziano kontrolowane strefy zgniotu i np. w przypadku zderzenia przy skróceniu nadwozia o 57 cm, kierownica przesunie się do środka tylko o 4 cm.
W 1985 roku powstał model BX Digit, rzadko spotykany na polskim rynku (wiemy o sześciu egzemplarzach). Wyposażony był w elektroniczny wyświetlacz (na zdjęciu), oferujący wiele interesujących funkcji. BX Digit posiadał także komputer pokładowy, wyświetlający czas, zużycie paliwa średnie i chwilowe, średnią prędkość, oraz dystans możliwy do pokonania na pozostałym paliwie.